- mərsiyə
- ə. 1) matəm şeiri; elegiya; 2) qəbir üzərində söylənən nitq; 3) nekroloq; 4) ölü üçün ağı deyib ağlama
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
mərsiyəxan — is. <ər. mərsiyə və fars. . . . xan> köhn. Mərsiyə oxuyan adam. Mərsiyəxan Kərbəla vaqiəsindən danışmağa, yalanlarla camaatı aldatmağa çalışırdı. H. S.. Uzun qış gecəsi, sizdən naxoş, plovu yemişdik, ocaq, samovar, mərsiyəxan – hər şey və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mərsiyəxanlıq — is. köhn. Mərsiyəxanlıq işi, peşəsi. Axund Fərzəlinin peşəsi mərsiyəxanlıqdır. C. M.. <Fərəc:> Nə üçün keçib Arazın o tayında mərsiyəxanlıq etməyim? Qant … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mərsiyəgu — ə. və f. mərsiyə oxuyan; mərsiyəçi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mərsiyəxan — ə. və f. mərsiyə oxuyan; mərsiyəçi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mərsiyə — is. <ər.> Ölmüş bir adamın yaxşı sifətlərini vəsf edən və əsasən yas yerlərində oxunan şeir növü. Gər kəmalın var isə; Qumru kimi mərsiyə yaz. S. Ə. Ş.. Bildir bizim kətdə o taydan <gəlmiş> bir molla mərsiyə oxuyurdu. C. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mərasi — ə. «mərsiyə» c. mərsiyələr … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bayaz — is. <ər.> 1. Bax bəyaz 1 ci mənada. 2. köhn. Şeir, mərsiyə dəftərçəsi. Bayazımı açıb, Qarabağ səpgisində bir mərsiyə oxudum. O gecədən etibarən məndən əl çəkmədilər. H. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
elegiya — <yun.> ədəb. 1. Mərsiyə tərzində yazılmış şeir. Elegiya qəmli, kədərli, hüznlü lirik şeir deməkdir. Ölənlərin xatirəsinə yazılmış bu şeirlərdə, bizim mərsiyələrdə olduğu kimi, ağı ünsürləri əsas yer tuturdu. Ə. Sultanlı. // Antik poeziyada … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rövzə — 1. is. <ər.> din. Şiə imamlarının ölümü haqqında hekayə; mərsiyə. Mey gətir saqi, məni qurtar nəmazü rövzədən. K.. İyirmi beş gün tamamdır ki, bəstdə oturanlar gündüzlər rövzə və nitq söyləyirdilər. P. M.. // Bu cür hekayələr, mərsiyələr… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rövzə — ə. 1) axar suyu və çəmənliyi olan bağ; bağça; 2) m. behişt, cənnət. Rövzei rizvan cənnət bağı, behişt bağı ə. şiə imamlarının ölümünə həsr olunmuş şeir; mərsiyə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti